|
Japońska pagoda
Po Wystawie Powszechnej w Paryżu, w 1900 roku, król Leopold II zdecydował, aby park przy jego posiadłości ozdobić budynkami charakterystycznymi dla architektury Dalekiego Wschodu.
Zadanie stworzenia projektu otrzymał francuski architekt Aleksander Marcel. W pierwszej kolejności powstał japońska pagoda. Prace zostały wykonane przez belgijskie firmy, ale budynek, o wysokości 40 metrów, został zmontowany bez gwoździ zgodnie z tradycyjnymi japońskimi technikami. Aby zachować autentyczny styl większość dekoracji na zewnątrz i wewnątrz została wykonana w Japonii. |
Vertical Divider
Japońska pagoda, fot. PM
|
Prace rozpoczęto w 1901 roku. Po trzech latach pagoda była już gotowa. 6 maja 1905 roku odbyła się jej inauguracja. W 1909 roku król porzucił ideę stworzenia tu muzeum, a budynek powierzono Ministerstwu Spraw Zagranicznych. Aż do Pierwszej Wojny Światowej był on otwarty dla zwiedzających. W roku 1922 przydzielono go Ministerstwu Sztuki i Nauki. W 1947 roku budynek zamknięto dla zwiedzających. Dopiero w 1989 roku udostępniono go ponownie szerokiej publiczności. Japońska pagoda gromadziła eksponaty dotyczące japońskiej kultury i sztuki. Wokół budynku zorganizowano ogród w tym samym stylu.
Chiński pawilon
Aleksander Marcel zaprojektował również chiński pawilon. W założeniu króla miała to być luksusowa restauracja dla przedsiębiorców, którzy chcieli nawiązywać kontakty handlowe z Chinami. Prace budowlane rozpoczęto w 1903 roku, jednak po dwóch latach wstrzymano budowę. Dopiero w roku 1909 wznowiono wznoszenie budynku. Prace zakończono w 1913 roku. Swój zewnętrzny wygląd pawilon zawdzięcza panelom importowanym z Szanghaju. W 1921 roku kierownictwo pawilonu powierzono Królewskiemu Muzeum Sztuki i Historii. Zebrało ono na przestrzeni lat wspaniałą kolekcję chińskiej porcelany.
Chiński pawilon w Brukseli, fot. PM
