Rynek główny w Antwerpii
Grote Markt to serce Antwerpii. W centrum starego miasta splatają się wszystkie ścieżki. W 1220 roku książę I Brabancki (1165-1235) podarował ziemię, na której stoi ten wspaniały plac, miastu. W średniowieczu organizowano tutaj liczne jarmarki i targi Brabancji. Na rynku głównym angielscy kupcy robili interesy z przybywającymi handlowcami z Włoch, Hiszpanii, czy północno-niemieckich miast hanzeatyckich. Piękno i przepych okolicznych kamienic, a także monumentalna katedra świadczą o rozkwicie i bogactwie średniowiecznej Antwerpii, która w XV wieku prześcignęła Brugię, stając się najważniejszym miastem w Niderlandach.
Fontanna Silviusa Brabo
Fontanna stoi w centrum rynku. Jej cokół stanowią, wydawać by się mogło bezładnie ułożone kamienie, na których szczycie stoi wykonany z brązu posąg Silviusa Brabo. Jest on tutaj przedstawiony w momencie, kiedy wrzuca do rzeki Skaldy rękę odrąbaną olbrzymowi Antigonusowi. Jak głosi miejska legenda, olbrzym Antigonus pobierał cło od wszystkich przepływających w pobliżu miasta okrętów. Każdemu, kto odmawiał zapłaty obcinał ręce. Szybko stał się postrachem marynarzy. Sytuacja ta miała miejsce do czasu kiedy to dzielny Silvius Brabo wyzwał olbrzyma na pojedynek. Pokonanemu Antigonusowi obciął rękę, którą następnie wrzucił do Skaldy. Według legendy zdarzenie to przyczyniło się do powstania nazwy miasta, która dosłownie znaczy rzucona ręka.
XVI-wieczne domy cechowe
Po północnej stronie rynku stoją pięknie odrestaurowane szesnastowieczne kamienice, tzw. domy cechowe. Ozdobione płaskorzeźbami odpowiadającymi przeznaczeniu domu i zwieńczone pozłacanymi posągami. Pod numerem 7 znajduje się Het Pand van Spanje (Pod Świętym Jerzym), czyli Dom Kuszników. To najwyższa i najbardziej okazała kamienica w tym miejscu. Jej szczyt zdobi figura świętego Jerzego na koniu, walczącego ze smokiem. Kamienica posiada wielkie prostokątne okna, których obramowania ozdobiono charakterystycznymi rzeźbami.
Dom stojący obok De Gulden Mouw (Pod Złotym Rękawem) należał do cechu bednarzy. Świadczą o tym dekoracje w kształcie beczułek. Na szczycie budynku znajduje się rzeźba Świętego Mateusza. Część domów to autentyczne, odrestaurowane XVI, XVII- wieczne budynki, reszta to XIX-wieczne rekonstrukcje, wykonane na podstawie obrazów i starych dokumentów.
Ratusz stojący po przeciwnej stronie rynku to prawdziwe dzieło sztuki, jeden z najwspanialszych przykładów renesansu w Niderlandach. Jego budowę rozpoczęto w 1561 roku, według nowatorskiego projektu Cornelisa II Florisa de Vriendta. Po czterech latach ratusz był gotowy. Fasadę tego pięknego budynku zdobią liczne posągi i herby. W 1576 roku, podczas wojny hiszpańskiej, ratusz został podpalony przez zbuntowanych hiszpańskich żołnierzy. Ocalały wówczas tylko zewnętrzne mury. Trzy lata później, w 1579 roku ratusz odbudowano. Fasada budynku ozdobiona jest wysmukłymi pilastrami, a w ryzalicie środkowym kolumnami jońskimi i doryckimi.
W drugiej i trzeciej kondygnacji ryzalitu znajdują się okazałe, półkoliście zamknięte portes-fenetres, które zastępują prostokątne okna. Na czwartej kondygnacji widać wysokie cokoły stanowiące podstawy obelisków z herbami Brabancji, Królestwa Belgii i miasta. W niszach pomiędzy herbami umieszczono rzeźby będące alegorią Sprawiedliwości i Mądrości. W niszy na wyższej kondygnacji znajduje się posąg Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Rzeźbę wykonał, w 1587 roku, Filip de Vos. Na szczycie budynku znajduje się trójkątny fronton z datą 1564. Całość wieńczy rzeźba orła, którego głowa zwrócona jest w kierunku Akwizgranu.
Wnętrze odnowiono w XIX wieku tak, by spełniało współczesne wymagania. Zadaszono dziedziniec i dodano schody. Ściany wnętrza zdobią liczne portrety malarzy, burmistrzów, monarchów. Warto obejrzeć Salę Leysa, nazwaną tak od nazwiska barona Hendrika Leysa. W roku 1860 namalował on zdobiące ją freski. Równie ciekawa jest Sala Ślubów, w której znajduje się kominek, pochodzący z pierwotnego ratusza, ozdobiony dwiema alabastrowymi kariatydami (podpora architektoniczna w formie postaci kobiecej, dźwigającej na głowie element architektoniczny budowli) wykonanymi przez samego Florisa. W roku 1999 ratusz został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Katedra Najświętszej Marii Panny (Onze Lieve Vrouwe Cathedral)
to największa tego typu gotycka budowla w Belgii (118 m długości, 53,50 m szerokości, 40 m wysokości). Powstawała w latach 1352-1521 i nigdy nie została ukończona według pierwotnych założeń, czego dowodem jest jedna z niższych wież. Ten jeden z najpiękniejszych gotyckich kościołów w Belgii w większej części został zbudowany przez Jana i Piotra Appelmansów, w pierwszej połowie XVI wieku. Jego 125-metrowa wieża góruje nad krajobrazem Antwerpii. Szczególnie imponujące jest wnętrze kościoła – 7 naw wspartych na 125 kolumnach, 128 okien (55 witrażowych), wieża północna i wieża południowa, ośmioboczna latarnia na przecięciu nawy i transeptów, chór, ambit i 11 kaplic – te liczby dają wyobrażenie o tym jak potężna jest to budowla. W świątyni zgromadzono niezwykłe dzieła sztuki sakralnej, wszystkie one pozostają jednak w cieniu doskonałych obrazów Rubensa.
