Uważa się, że o ile Amerykanie wygrali bitwę o Ardeny w Bastogne, to Niemcy przegrali ją w La Gleize. 800 ocalałych żołnierzy pod dowództwem Peipera, otoczonych przez wojska amerykańskie, porzuciło 135 pojazdów opancerzonych, między innymi największy czołg II Wojny Światowej Królewski Tygrys. Współcześnie czołg ten jest najcenniejszym eksponatem powstałego w 1989 roku muzeum. 69-tonowy Królewski Tygrys jest jedynym czołgiem w Europie, który uczestniczył w walkach o Ardeny i jest eksponowany w miejscu, w którym walczył. 

Na 1000 metrów kwadratowych powierzchni muzeum zgromadzono ponad 5000 artefaktów, związanych z ofensywą w Ardenach. Mnóstwo tu broni, mundurów, map, radiostacji, dokumentów wojennych i prywatnych listów. Wystawy opisują nie tylko walki, ale także zbrodnie wojenne, dokonywane przez niemieckich żołnierzy, którzy rozstrzeliwali cywilów i jeńców wojennych. Do największej masakry doszło w miejscowości Baugnez. Niemcy rozstrzelali tam 87 jeńców amerykańskich, zostawiając ich ciała na śniegu. Bezpośrednią odpowiedzialność za tą zbrodnię ponosił Obersturmbannfuhrer Jochen Peiper, który został po wojnie skazany za to na karę śmierci, zamienioną potem na karę piętnastu lat więzienia. W Baugnez stoi pomnik upamiętniający to wydarzenie. 

Odbywający się w okresie letnim festiwal przenosi sztukę na plaże Ostendy, gdzie 40 artystów z całego świata tworzy rzeźby. Materiałem do obróbki jest piasek a dłutem łopatka. W 2019 roku tematem przewodnim były sny. Rzeźby miały od 2 do 6 metrów wysokości. Piasek na rzeźby przywieziono na 240 ciężarówkach. W roku 2017 z okazji dwudziestopięciolecia istnienia Disneylandu rzeźby przedstawiały postacie kultowych bajek Disneya. 

W 1692 roku cytadelę zajęli Francuzi. Wtedy to Sebastian Vauban, francuski inżynier wojskowy i nadworny architekt na dworze Króla Francji Ludwika XIV, przebudował cytadelę w Namur, czyniąc ją jedną z najpotężniejszych twierdz w Europie. Zmierzch potęgi cytadeli nastąpił podczas I Wojny Światowej, kiedy to Niemcom wystarczyło kilka dni, aby ją zdobyć. W czasie II Wojny Światowej twierdza była poważnie zniszczona w wyniku bombardowań. Do 1977 roku stacjonowała tu jednostka spadochronowa. 

Wybudowana na 10 hektarach cytadela została uznana za wyjątkowe dziedzictwo Walonii. Ta wspaniała budowla góruje nad Port du Grognon, miejscem, gdzie spotykają się ze sobą rzeki Moza i Sambra, oraz gdzie stoi pomnik Króla Alberta I na koniu. Ten ceniony przez Belgów Król zginął podczas wspinaczki na skałę Grand Bon Dieu, niedaleko Marches-les-Dames nad Mozą.

W 1965 roku, po 13 latach, ukończono budowę nowego, wspaniałego monumentu. 84-metrowa wieża, będąca najwyższym pomnikiem pokoju w Europie, mieści ciekawe muzeum (Wojny, Pokoju, Flamandzkiej emancypacji). Na 22 piętrach zgromadzono wiele wojennych eksponatów, takich jak broń czy mundury. Historyczne zdjęcia ukazują cierpienie żołnierzy i ludności cywilnej.  Zwiedzanie muzeum rozpoczyna się od wjechania na szczyt budowli. Z jej tarasu rozciąga się wspaniały widok na cały region od Nieuwpoort do Passchendaele, Ypres, Poperinge i Ploegsteert.

​Wieża usytuowana wzdłuż rzeki Yser w Diksmuide ozdobiona jest literami AVV-VVK (Wszytko dla Flandrii-Flandria dla Chrystusa), przed wejściem widnieje napis Nigdy więcej Wojny. Motto muzeum brzmi: Co pozostało z życia?. Co pozostało z Kraju?.

​Jeżeli chcesz zaliczyć powrót do przeszłości to zapraszam do Bokrijk, wspaniałego skansenu, w którym możesz teleportować się do lat 60 lub jeszcze wcześniej, do XIX wieku. Jeżeli masz więcej niż 50 lat to, przypomnisz tu sobie swoją młodość, a jeżeli jesteś młodszy, to dowiesz się, jak żyli Twoi rodzice i dziadkowie. Pewnie przeżyjesz szok, że potrafili żyć bez telefonów komórkowych czy Wi-Fi. Kiedy z lat 60 przeniesiesz się do XIX wieku, pojmiesz, jak wielki skok technologiczny wykonała ludzkość w wieku XX.

Budynek, w którym mieści się to wspaniałe muzeum zaprojektował, w roku 1930, Joseph Vierin. 
​Muzeum oferuje bogate zbiory dzieł twórców belgijskich. Tym, co przyciąga rzesze zwiedzających jest bez wątpienia światowej sławy kolekcja prymitywistów flamandzkich, takich jak: Jan van Eyck, Hans Memling, Hugo van der Goes, czy Gerard David.

​Są tutaj również obrazy artystów renesansu i baroku, kilkanaście dzieł z czasów neoklasycyzmu i realizmu, najważniejsze prace symbolistów i modernistów, wybitne dzieła flamandzkich ekspresjonistów, takich jak Permeke, De Smet, Van den Berhge, Brusselmans, czy Tygat, oraz spory wybór sztuki nowoczesnej (po 1945 roku). ​

Zwie się ich też twórcami renesansu północy, będącego ​wybitną odmianą renesansu, który narodził się po drugiej stronie Alp, we Włoszech. Robert Campin to prekursor tego stylu w ówczesnych Niderlandach a jego najwybitniejszymi przedstawicielami byli między innymi:

W malarstwie niderlandzkim tego okresu dominuje tematyka religijna. Bardzo ważną rolę odgrywa tło, wypełnione rozległym pejzażem, architekturą, widokami miast. Widać tu niezwykłą dbałość o szczegóły przy przedstawianiu wnętrz domów, ubiorów postaci, tkanin, zwierząt. Podstawową cechą tła jest daleko idąca autonomiczność, przestrzenność i naturalizm poszczególnych elementów i postaci umieszczonych na dalszych planach, nawet kiedy postać tła jest widoczna w niewielkim fragmencie.  

Epoki, podczas której stylem dominującym w architekturze był Art. Nouveau, w Polsce określany mianem secesji. Jego główne cechy to dekoracyjność, stylizacja, asymetria, która przejawiała się między innymi w swobodnym rozkładzie okien, a także w umiejscawianiu bramy, która zazwyczaj znajdowała się centralnie, na osi głównej  budynku.

​Budynkom nadawano płynne, faliste linie, nad oknami umieszczano podkowiaste lub spłaszczone łuki, balkony miały kształt półokrągły, całości dopełniały faliste gzymsy, swobodne układy kompozycyjne, pastelowa kolorystyka, upodobanie do motywów kwiatowych, ponadto znaczne rozszerzenie gamy materiałów używanych do wykonania elewacji. ​

​Budowli, będących wspaniałymi przykładami belle époque znajdziemy w De Hann mnóstwo. Niewielka stacja tramwajowa, Grand Hotel Belle Vue, do którego często wpadał na filiżankę herbaty Albert Einstein, w czasie pobytu we Flandrii, po ucieczce z hitlerowskich Niemiec, ratusz miejski i wiele prywatnych willi czy hoteli. 

Również w Brugii na szczycie monumentalnej dzwonnicy umieszczono wspaniały, składający się 47 dzwonów, karylion. Bęben, będący mechanizmem karylionu, odlał z brązu, w jednym kawałku, Antoon de handt w 1748 roku. Ma on 2.5 metra długości i 2.06 metra średnicy. Uważa się, że jego waga sięga dziewięciu ton. Ma on 250 rzędów, każdy po 122 kwadratowe otwory. Razem daje to liczbę 30.500 kwadratowych otworów na szpilkę. Cały ten misterny mechanizm służy do uruchamiania 47 dzwonów będących częścią karylionu. Karylion dzwoni co kwadrans, a co pół godziny wygrywa melodię.

W 1952 roku, w niewielkim miasteczku Tilff, niedaleko Liege założono grupę folklorystyczną le Porais Tilffois. Dała ona początek odbywającej się co roku wspaniałej paradzie, której głównym bohaterem jest por. Ludzie w przebraniu naśladującym wygląd owego warzywa (porais to waloński odpowiednik francuskiego słowa poireaux, czyli porów) tańczą wokół gigantycznej marionetki o nazwie Djôsèf li r'piqueû. Towarzyszą im postaci olbrzymów, znane z parad w innych miastach.

W czasie zabawy można spróbować wielu potraw na bazie porów. Parada bazuje na legendzie, według której mieszkańcy tych okolic musieli płacić Kościołowi dziesięcinę w postaci ziarna. Niestety z powodu słabych zbiorów ziarna dziesięcinę trzeba było oddać w warzywach, a w owych czasach najpopularniejszą jarzyną były pory. Joseph le Repiqueur, mieszkaniec wioski płacącej daninę wyhodował olbrzymich rozmiarów pora, więc spodziewano się, że będzie można oddać dzięki temu mniejszą liczbę porów jako spłatę dziesięciny. Niestety musieli oddać tyle samo. Kiedy z magazynów, w których przechowywano dziesięcinę, skradziono połowę zbiorów, tłumaczono to z uśmiechem, że warzywa same uciekły, jakby miały nogi.

Podobne parady odbywają się również w innych miastach, w całej Belgii. Każda ma swojego wyjątkowego bohatera. Postaci gigantów mają około 4.5 wysokości i są noszone przez jednego mężczyznę, który  jest  zmieniany  przez innych członków grupy. Strój giganta waży kilkadziesiąt kilogramów. Parada odbywa się w Tilff również we wrześniu, wtedy jednak głównymi bohaterami są już postaci gigantów. Odbywająca się parada to wspaniałe święto zarówno dla mieszkańców, jak i turystów.