|
Vertical Divider
Beginaże |
W Gandawie znajdują się trzy beginaże: stary beginaż św. Elżbiety, zwany świętym narożnikiem (Holy Corner), beginaż wielki na przedmieściach Gandawy Sint-Amandsberg, którego patronką jest również św. Elżbieta, oraz beginaż Matki Bożej Ter Hoyen w Lange Violettenstraat (zwany małym beginażem). Beginaż św. Elżbiety nosi imię Elżbiety Węgierskiej, zwanej także św. Elżbietą z Turyngii.
|
|
Klein Begijnhof Onze-Lieve-Vrouw ter Hoyen (mały beginaż) powstał w 1235 roku. Jest jednym z najlepiej zachowanych beginaży. W ciągu 700 lat przetrwał wiele zagrożeń. W 1566 roku ze strony ikonoklastów, następnie rządy kalwinistów w Gandawie, oraz Rewolucję Francuską. XVII wiek to okres niesamowitego rozkwitu beginażu. Niestety w wieku XVIII, z powodu braku funduszy sytuacja beginażu zaczęła się stopniowo pogarszać.
W roku 1862 beginaż ten zakupił niemiecki książę Arenberg. Po I Wojnie Światowej został on zmuszony, jako Niemiec do sprzedaży begianżu. W 1924 roku prawa do beginażu przechodzą w prywatne ręce. |
Po II Wojnie Światowej następuje powolne niszczenie beginażu. Dopiero wpisanie go na listę zabytków w 1963 roku dekretem króla zatrzymuje ten proces. Od roku 1990 mają miejsce prace mające na celu przywrócić beginażowi dawną świetność. Trzeba przyznać, iż idzie to w dobrym kierunku, ponieważ beginaż robi naprawdę wielkie wrażenie.
5 grudnia 1998 roku beginaż został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. We wrześniu 2004 roku ostatnia beginka, Hermina Hoogewijs, ze względu na stan zdrowia została przeniesiona do klasztoru w Wetteren. Wraz z jej odejściem życie w beginażu wygasło. Współcześnie domy są wynajmowane lub dzierżawione.
5 grudnia 1998 roku beginaż został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. We wrześniu 2004 roku ostatnia beginka, Hermina Hoogewijs, ze względu na stan zdrowia została przeniesiona do klasztoru w Wetteren. Wraz z jej odejściem życie w beginażu wygasło. Współcześnie domy są wynajmowane lub dzierżawione.
Beginaż
Beginaż
|
Beginaż
Beginaż
|
W beginażu znajduje się 90 domów, kościół, kaplica, ambulatorium, dom przełożonej beginek i siedem konwentów. Cały beginaż otoczony jest murem z cegły i ma wspólną bramę wjazdową. Znajdują się tutaj również mury wewnętrzne, które odgradzają domy od alejek. Za tymi murami mieszczą się urocze malutkie ogrody.
Zamożne beginki mogły mieszkać w domach, które po ich śmierci przechodziły na własność beginażu. Czasami były one wspomagane przez pokojówkę. W siedmiu konwentach położonych wokół dziedzińca mieszkały biedniejsze beginki. Większość konwentów zbudowano w XVII wieku, w stylu gotyckim. Miały one wspólną kuchnię, jadalnię, pomieszczenia biurowe. Każda beginka posiadała swoją sypialnię.
Beginki, aby się utrzymać, wyszywały koronki, naprawiały odzież. W 1793 roku szyły koszule dla armii francuskiej. Niektóre z nich nauczały.
Zamożne beginki mogły mieszkać w domach, które po ich śmierci przechodziły na własność beginażu. Czasami były one wspomagane przez pokojówkę. W siedmiu konwentach położonych wokół dziedzińca mieszkały biedniejsze beginki. Większość konwentów zbudowano w XVII wieku, w stylu gotyckim. Miały one wspólną kuchnię, jadalnię, pomieszczenia biurowe. Każda beginka posiadała swoją sypialnię.
Beginki, aby się utrzymać, wyszywały koronki, naprawiały odzież. W 1793 roku szyły koszule dla armii francuskiej. Niektóre z nich nauczały.
Beginaż
Beginaż
|
Beginaż
Kaplica św. Godelieve w beginażu.
|
Kościół w beginażu
Beginaż
|
W roku 1657 przełożona beginek Philipotte Dysembaert zdecydowała o wyburzeniu starego kościoła i budowie zupełnie nowego, w stylu renesansowym. Jednak w 1660 roku prace wstrzymano. Dopiero w 1710 roku z polecenia przełożonej Francoise van Hoorebeke wznowiono prace. Tym razem kościół miał być wybudowany w stylu barokowym.
Na fasadzie, nad głównym wejściem do kościoła znajduje się figura Matki z Dzieciątkiem. Po bokach figury św. Aya i św. Godelieve. Na szczycie kartusz z datą 1720 rok. Wewnątrz duży poliptyk, który namalował Lucas Horenbault w 1596 roku.
Kaplica w infirmerii pełniła swoją funkcję od połowy XVI wieku. Była tutaj relikwia z krwią św. Godelieve. W 1659 roku proboszcz Rahus de Scheemaecker i przełożona beginek Philipotte Dysembaert dali impuls do rozpoczęcia kultu św. Godelieve. Relikwia z krwią została zastąpiona relikwią części czaszki. Kult stał się tak silny, że kaplicę nazwano imieniem św. Godelieve. Ze względu na zwiększony napływ wiernych, w 1725 roku, kaplica została powiększona. Stała się popularnym miejscem pielgrzymek ludzi z dolegliwościami oczu i gardła. Pod koniec XVIII wieku kaplica otrzymała obecny kształt. Beginaż wpisano na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Na fasadzie, nad głównym wejściem do kościoła znajduje się figura Matki z Dzieciątkiem. Po bokach figury św. Aya i św. Godelieve. Na szczycie kartusz z datą 1720 rok. Wewnątrz duży poliptyk, który namalował Lucas Horenbault w 1596 roku.
Kaplica w infirmerii pełniła swoją funkcję od połowy XVI wieku. Była tutaj relikwia z krwią św. Godelieve. W 1659 roku proboszcz Rahus de Scheemaecker i przełożona beginek Philipotte Dysembaert dali impuls do rozpoczęcia kultu św. Godelieve. Relikwia z krwią została zastąpiona relikwią części czaszki. Kult stał się tak silny, że kaplicę nazwano imieniem św. Godelieve. Ze względu na zwiększony napływ wiernych, w 1725 roku, kaplica została powiększona. Stała się popularnym miejscem pielgrzymek ludzi z dolegliwościami oczu i gardła. Pod koniec XVIII wieku kaplica otrzymała obecny kształt. Beginaż wpisano na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
|
Adres:
Lange Violettestraat 235, 9000 Gent
http://kleinbegijnhof-gent.wix.com/home |
Godziny otwarcia:
poniedziałek-niedziela: 6.30-22.00
|
Cena biletu:
Wstęp wolny
|
|
Vertical Divider
Stary beginaż św. Elżbiety |
został zbudowany w 1234 roku, a wkrótce przyjął imię swojej patronki, św. Elżbiety, kanonizowanej w roku 1236. Beginaż posiada własny kościół, dom przełożonej beginek, infirmerię (sala chorych) z własną kaplicą, 18 konwentów, pralnię (dla beginek, które prały dla bogatych mieszkańców Gandawy) i duży sad.
|
W czasie Rewolucji Francuskiej Gandawa przejęła beginaż, podobnie jak inne miejsca związane, nawet lekko, z kościołem. Miejsce to, dotąd wykorzystywane tylko przez beginki, miasto w okresie rewolucji przemysłowej próbowało wykorzystywać jako sypialnie dla przybywającej do miasta taniej siły roboczej. Konflikt między administracją miejską, zdominowaną przez partię liberalną, a beginkami narastał. Część z nich przeprowadziło się do beginażu Matki Bożej Ter Hoyen (zwanego małym). Dzięki finansowemu wsparciu, jakiego udzielił książę Arenberg (znany również jako Prinz von Recklinghausen) w ciągu dwóch lat (1872-1874) w miejscowości Sint-Amandoberg, koło Gandawy, wybudowano nowy beginaż. Dnia 29 września 1874 roku przeprowadziło się tam około 600 beginek.
Stary beginaż
|
Stary beginaż
|
Po odejściu beginek miejsce to stało się obszarem zamieszkanym przez społeczność Gandawy. Było mniej inwestycji w infrastrukturę. Zakątek ten zaczął tracić swój niepowtarzalny charakter. Jednak w XX wieku miasto oraz prywatne osoby, pod naciskiem głosów żądających zachowania tego wyjątkowego miejsca, zaczęły inwestować w odbudowę budynków po dawnym beginażu. Miejsce zaczęło stawać się popularne. Przy ulicy Van Aken 7, na przestrzeni lat, mieszkali znani artyści, np.: Constant Permeke, Albert Servaes, czy Frist van den Berghe.
W języku angielskim zakątek ten nazywany jest Holy Corner (święty narożnik). Nazwa ta pochodzi od tego, iż w pewnym momencie w tym miejscu znajdowały się cztery kościoły: rzymskokatolicki św. Elżbiety, będący pierwotnie kościołem beginażu, cerkiew św. Andrzeja, protestancki Rabotkerk, oraz kościół anglikański św. Jana.
Pierwszy kamienny dom modlitwy zbudowano w beginażu św. Elżbiety w stylu gotyku skaldyjskiego. W XVII wieku miały miejsce dwie przebudowy, które dały kościołowi obecny kształt. Pierwsza w latach 1630-1640, zarządzona przez przełożoną beginek Joannę Bauters, a druga z 1682 roku to dzieło przełożonej Ferdynandy De Bock. W wyniku tego powstał kościół pseudohalowy (kościół wielonawowy, w którym nawy boczne są nieco niższe od nawy głównej).
W języku angielskim zakątek ten nazywany jest Holy Corner (święty narożnik). Nazwa ta pochodzi od tego, iż w pewnym momencie w tym miejscu znajdowały się cztery kościoły: rzymskokatolicki św. Elżbiety, będący pierwotnie kościołem beginażu, cerkiew św. Andrzeja, protestancki Rabotkerk, oraz kościół anglikański św. Jana.
Pierwszy kamienny dom modlitwy zbudowano w beginażu św. Elżbiety w stylu gotyku skaldyjskiego. W XVII wieku miały miejsce dwie przebudowy, które dały kościołowi obecny kształt. Pierwsza w latach 1630-1640, zarządzona przez przełożoną beginek Joannę Bauters, a druga z 1682 roku to dzieło przełożonej Ferdynandy De Bock. W wyniku tego powstał kościół pseudohalowy (kościół wielonawowy, w którym nawy boczne są nieco niższe od nawy głównej).
Kościół św. Elżbiety
|
Stary beginaż
|
Przenosząc się do nowego beginażu, w 1874 roku, beginki zabrały ze sobą wyposażenie kościoła. Pozostawiły jednak barokowe rzeźby, zdobiące kamienne kolumny, oraz pochodzące z XVII wieku 15 tajemnic w grisaille (monochromatyczna technika malarska, oraz obrazy uzyskiwane tą techniką, dające złudzenie trójwymiarowości). Jeden z bocznych ołtarzy zawiera XVII-wieczny obraz Charlesa Remes'a przedstawiający dominikanina św. Dominika Guzmana. Był on odpowiedzialny za religijne i duchowe życie beginek w beginażu św. Elżbiety. W ołtarzu głównym, a dokładnie w jego górnej części, możemy zobaczyć nawiązanie do patronki beginażu, św. Elżbiety z Turyngii.
Współcześnie beginaż pozbawiony jest murów oddzielających go od reszty miasta. Trzeba troszkę pospacerować, aby zorientować się w jego lokalizacji. Jednak po chwili spaceru, kiedy mijamy stare uliczki, z wieloma zabytkowymi domami beginek, zaczynamy czuć jego niepowtarzalną atmosferę.
Współcześnie beginaż pozbawiony jest murów oddzielających go od reszty miasta. Trzeba troszkę pospacerować, aby zorientować się w jego lokalizacji. Jednak po chwili spaceru, kiedy mijamy stare uliczki, z wieloma zabytkowymi domami beginek, zaczynamy czuć jego niepowtarzalną atmosferę.
Stary beginaż św. Elżbiety
Stary beginaż św. Elżbiety
|
Stary beginaż św. Elżbiety
Stary beginaż św. Elżbiety
|
Adres:
Begijnhofdries, 9000 Gent
Groot Begijnhof Sint-Elisabeth te Sint-Amandsberg (Wielki beginaż św. Elżbiety)- 29 września 1873 roku położono pierwszy kamień pod budowę kościoła. W rok później, 29 września odbyła się wielka uroczystość poświęcona przenosinom beginek do nowego beginażu (zwanego wielkim), w miejscowości Sint-Amandsberg. Beginaż ten jest dziełem architekta Arthura Verhaegena. Kościół zaś zaprojektował Jean-Babtiste Bethune. Wystrój beginażu w stylu neogotyckim ma przypominać obraz średniowiecznego miasta.
Wielki beginaż św. Elżbiety, fot. https://stad.gent/cultuur
|
Wielki beginaż św. Elżbiety, fot. https://stad.gent/cultuur
|
Minimalny wiek, który uprawniał do wstąpienia do zgromadzenia to 16 lat. Nowicjuszka otrzymywała przełożoną, która wprowadzała ją w życie beginażu, ucząc ją ducha modlitwy, miłości, pokory i umartwiania. Po co najmniej roku nowicjuszka mogła poprosić o zgodę na kleedsel. Podczas ceremonii, w swoim klasztorze, odbierała szaty beginki. Dopiero sześć miesięcy później mogła zostać ogłoszona beginką, Decydujące zdanie miała tutaj przełożona beginek, De Groot. Steedsel, dawało jej prawo do życia w zgromadzeniu jako pełnoprawna beginka. Od 1930 roku liczba beginek systematycznie malała. Ostatnia beginka, Alice Maenhout, przebywała przez pewien czas w domu opieki i tam zmarła 25 sierpnia 2003 roku. Beginaż ten jest wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
|
Adres:
Groot Begijnhof 67 9040 Sint-Amandsberg (Gent) |
Godziny otwarcia:
poniedziałek-niedziela: 6.30-21.30 |
Cena biletu:
Wstęp wolny |